Marmaris’in eski çarşısında geceleri kurulan pazar, yalnızca alışveriş için değil, bazen de unutulmaz karşılaşmalar için bir arka plan sunar. Kalabalığın içinde kaybolmak isteyen bir adam, tezgahlar arasında dolaşırken kırmızı saten bir maske takmış kadını fark etti. Kadın, bir biblo tezgahının başında duruyordu, ama hiçbir şeyle ilgilenmiyor gibiydi. Adam göz göze geldiklerinde yaklaşmak istedi. Kadın ilk adımı attı: “Ben Marmaris Maske Takan Escort Ivana. Bu kalabalığın içinde sadece senin gözlerini gördüm.”
Ivana’nın varlığı, şehir kalabalığına rağmen tanıdık bir sessizlik hissi veriyordu. Sanki herkes konuşurken o dinliyor, herkes yürürken o duruyordu. Maskesi, onu gizlemiyor; daha ilgi çekici hâle getiriyordu. Ivana yalnızca bir Marmaris Maske Takan Escort değil; gizemiyle oyun kuran, ama o oyunu karşısındakine göre oynayan bir kadındı.
Sokak lambalarının altından yürürken konuşmalar kısa ama doluydu. Ivana’nın sesi yumuşaktı, soruları yoktu. Adamı ne geçmişiyle ne geleceğiyle ilgilendirecek cümleler kuruyordu. O anın içindeydi, gerçek ve sahici.
Otele geldiklerinde hâlâ maskesini çıkarmamıştı. Onunla geçirilen saatler, fiziksel bir yakınlığın ötesindeydi. Adam, Ivana’nın dokunuşlarının her birine kendi iç dünyasında bir cevap buluyordu. Bu gece bir “tanıma” değil, bir “hatırlama” gibiydi.
Ivana’yla geçirdiğin gece, kalabalıklar arasında göz temasıyla kurulan nadir bir bağa dönüşür. Maskesini değil, seni görmeye gelir.
