Marmaris Marina, gece saatlerinde sessizliğe bürünmüş, yatların hafifçe salındığı bir huzur mekânına dönüşmüştü. Elinde kahvesiyle yürüyüşe çıkan genç adam, iskelenin ucunda yalnız oturan bir kadını fark etti. Başında hafifçe sarkmış şapkası, ayaklarını suya doğru sarkıtmış haliyle içine dönük ama dikkat çekici bir görünüşü vardı. Yanına yaklaştığında kadın başını çevirdi ve gülümsedi: “Ben Marmaris Kırgız Escort Nurgül. Rahatsız etmiyorsan birlikte oturabiliriz.”
İlk başta şaşkınlıkla karşılanan bu açıklık, ardından gelen sıcaklıkla yerini meraka bıraktı. Nurgül, doğrudan konuşan ama karşısındakine her zaman alan tanıyan bir kadındı. Sessizliğin içinde geçen birkaç dakika, göz temasının derinliğinde çözülmeye başladı. Sohbet ilerledikçe adam onun sadece fiziksel güzelliğine değil, konuşma tarzındaki yumuşaklığa ve gözlerindeki dinginliğe kapıldı.
Nurgül, Marmaris’te sınırlı sayıda çalışmayı tercih eden, kendini tanımış bir Marmaris Kırgız Escorttu. Ona göre bu iş sadece dokunmak değil, anlamaktı. Bazen karşısındakinin neye ihtiyacı olduğunu sessizce fark etmekti. O akşam adamın ihtiyaç duyduğu şey de tam olarak buydu: Anlaşılmak.
Yatların hafifçe sallandığı, deniz suyunun taşlara çarptığı o ritimde Nurgül, onun zihnindeki karmaşayı hafifletti. Dokunuşlarıyla değil, varlığıyla etkileyen kadın, geceyi sadece fiziksel değil, duygusal bir deneyime çevirdi.
Nurgül’le geçirdiğin gece, kalabalığın içinde bile huzur bulabildiğin, yalnızlığın yerini derin bir temasın aldığı bir hikâyeye dönüşür.
